Trądzik różowaty jest chorobą skórną dotykającą najczęściej kobiety w wieku od 30 do 50 lat. Zmiany najczęściej lokalizują się tutaj w centralnej części twarzy. Podłożem trądziku różowatego są zaburzenia naczyniowe i infekcyjne, nadmierny łojotok oraz czynniki środowiskowe, psychogenne i dietetyczne.
W łagodnych postaciach, trądzik różowaty polega na przewlekłym rumieniu, zaczerwienieniu skóry twarzy oraz pojawianiu się grudek i poszerzonych naczyń. W zaawansowanych (z którymi na szczęście mamy do czynienia rzadko), dochodzi do przerostu tkanki łącznej i gruczołów łojowych, co doprowadza do guzowatych zmian nosa.
Główne przyczyny trądziku różowatego
- działanie estrogenów – żeńskich hormonów płciowych,
- wahania hormonalne występujące przed miesiączką, owulacją lub w wieku około menopauzalnym,
- podłoże genetyczne,
- czynniki infekcyjne i zakaźne – występowaniu trądziku różowatego sprzyja kolonizacja skóry przez roztocze, jakim jest nużeniec ludzki.
Trądzik różowaty – Kryteria rozpoznania i rodzaje
Rozpoznanie trądziku różowatego stawia się na podstawie kryteriów klinicznych. Wyróżnić można kryteria duże – pierwszorzędowe (grudki, rumień, teleangiektazje oraz krostki) i małe – drugorzędowe (obrzęk, nadwrażliwość zajętej skóry, zmiany przerostowe).
Obowiązujący podział trądziku wyróżnia następujące jego postaci:
- grudkowo – krostkową,
- rumieniowo – teleangiektatyczną,
- przerostowo – naciekową,
- oczną.
Leczenie trądziku różowatego
- stosowanie do codziennej pielęgnacji naturalnych, pozbawionych alkoholu preparatów,
- rezygnacja z peelingów oraz gotowych maseczek,
- kuracja z użyciem antybiotyków w postaci kremów oraz żelów, które zmniejszają stan zapalny, obrzęk i rumień,
- leczenie miejscowe z użyciem reinoidów,
- leczenie ogólne bazujące na antybiotykoterapii.
- leczenie światłem i laserem,
- jako postępowanie wspomagające – uszczelnianie naczyń krwionośnych, na przykład z użyciem preparatów rutyny.
