Spis treści
Tężec to zakaźna choroba układu nerwowego wywoływana przez neurotoksyny wytwarzane przez bakterię laseczki tężca.
Tężec atakuje nie tylko ludzi, lecz również zwierzęta, które są nosicielami. Beztlenowa laseczka tężca występuje w ziemi, kurzu, odchodach zwierząt oraz zbiornikach wodnych.
Jak można zakazić się tężcem?
Największe ryzyko zakażenia tężcem występuje poza domem, między innymi przy pracach w ogrodzie, kiedy to do rany może dostać się brud oraz ziemia. Rozwojowi choroby sprzyjają warunki beztlenowe, z jakimi mamy do czynienia w ranach głębokich. Namnażające się bakterie tężca produkują trujące toksyny takie, jak chociażby tetanospazminę, która atakuje komórki nerwowego. W konsekwencji tego dochodzi do stałego pobudzenia neuronów, a co za tym idzie – do napadów skurczów i stałego napięcia mięśni szkieletowych.
Objawy tężca
Choroba wylęga się od 2 dni do 3 tygodni. Przed pełnymi objawami występują objawy przepowiadające takie, jak złe samopoczucie, ból głowy, napięcie mięśni, wzmożona potliwość, bezsenność oraz niepokój.
Leczenie i profilaktyka
W każdej postaci choroby niezbędna jest hospitalizacja i intensywna kuracja antybiotykowa. Równie istotną rolę odgrywa tutaj surowica przeciwtężcowa, która unieszkodliwia krążące w organizmie toksyny. Gdy pacjent nie był szczepiony lub otrzymał niepełny cykl szczepień, podaje się szczepienia przeciwtężcowe. Zaleca się tu również stosowanie środków zwiotczających, które redukują napięcie i skurcze mięśni.
Zapobieganie tężcowi u osób narażonych na zachorowanie przy podejrzeniu zanieczyszczenia rany pałeczkami tężca opiera się o stosowanie szczepień (niekiedy z podaniem antytoksyny tężcowej). U zdrowych pacjentów wykonywana jest natomiast seria szczepień, które są obowiązkowe i darmowe. Po pełnej serii składającej się z 7 szczepionek należy je odnawiać przez całe życie, nie rzadziej niż raz na 10 lat.
