Spis treści
Noc Kupały to święto obchodzone 21 czerwca, kiedy to mamy do czynienia z najkrótszą nocą w roku. Jaka jest jego geneza i jak wygląda świętowanie w tym wyjątkowym dniu?
Noc Kupały jest świętem wielowątkowym. Słowiańska kultura opiera swoje wierzenia na siłach natury oraz kosmosu. W czasie tego święta, Słowianie szczególną wagę kładli na ogień oraz wodę – żywioły symbolizujące miłość, płodność oraz oczyszczenie.
Most z siłami duchowymi
Noc Kupały była swoistym pomostem między światem materialnym i duchowym. Słowianie przy pomocy sił, które dla nas mogą być nie do końca zrozumiałe, mieli wówczas lepszy kontakt z zaświatami, wchodząc z nimi w wyjątkową relację.
Obrzędy
W Noc Kupały mężczyźni rozpalali duże ognisko, dookoła którego toczyły się śpiewy i tańce. Ważną rolę odgrywało wówczas skakanie przez nie, które miało symboliczną rolę. Ogień oczyszcza bowiem duszę z tego, co jej nie służy, a skok jest swoistą bramą do nowego życia. W tą wyjątkową noc kobiety wiły natomiast piękne wianki ze świecami, a następnie puszczały je na wodzie. Nie były one jednak tylko ozdobą – ich zachowanie świadczyło o tym, jak będzie wyglądało życie puszczającej je osoby. Gdy wianek popłynął daleko, oznaczało to, że kobieta nieprędko znajdzie swoją drugą połówkę. Zatonięcie miało natomiast oznaczać rychłą śmierć lub inne nieszczęście. Wianek przechwycony przez młodzieńca był natomiast znakiem, że to właśnie on będzie wybrankiem jej serca.
