Spis treści
Choroba dwubiegunowa to przewlekła choroba psychiczna, która przebiega z powtarzającymi się epizodami manii, depresji lub epizodami mieszanymi.
Choroba dwubiegunowa stanowi jeden z podtypów choroby afektywnej dwubiegunowej i przebiega z okresami zmienionego nastroju. Duże ich wahania często prowadzą do upośledzenia codziennego funkcjonowania. Pierwszy epizod manii, niezbędny do rozpoznania opisywanej dolegliwości, jest często poprzedzony jednym lub kilkoma epizodami depresyjnymi.
Objawy choroby dwubiegunowej
Pacjenci z chorobą dwubiegunową mogą przeżywać okresy intensywnych stanów emocjonalnych, zwane epizodami choroby. Epizod maniakalny to stan nadmiernego podniecenia i radości, któremu towarzyszy rozpierająca chorego energia oraz wzrost aktywności. Do objawów zalicza się tu także skłonność do impulsywnych zachowań, zmniejszoną potrzebę snu, gonitwę myśli oraz podwyższoną samoocenę. Epizody manii mogą się przeplatać z bardziej przewlekłymi epizodami depresji, które przebiegają z poczuciem braku energii, obniżenia nastroju i zmniejszonej aktywności.
Rozpoznanie i leczenie
Choroba dwubiegunowa jest nieuleczalna, lecz dobrze prowadzone leczenie może zagwarantować skuteczną kontrolę wahań nastroju i innych typowych objawów. Rozpoznanie jest stawiane przez lekarza na podstawie opisu profilu dotychczasowych epizodów. Leczenie musi być skuteczne zarówno w epizodzie maniakalnych i depresyjnych, jak i mieszanych oraz postaci choroby przebiegającej z szybką zmianą faz. Kluczową rolę odgrywa tu także próba zapobiegnięcia wystąpieniu kolejnych epizodów zaburzeń nastroju. Podstawą leczenia są tu odpowiednio dobrane leki oraz metody psychospołeczne takie, jak na przykład terapia poznawcza.
